تاثیر شنای منظم بر شاخص های استرس اکسیداتیو قلب و ارتباط آن با دیابت در رت

روش کار: طی یک مطالعه تجربی- کاربردی 40 عدد موش صحرایی نر ویستار به چهار گروه 10 تایی کنترل، کنترل همراه ورزش، دیابتی بدون ورزش و دیابتی با انجام ورزش تقسیم شدند. دیابت به وسیله تزریق تک دوز استرپتوزوتوسین (50 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم، داخل صفاقی) ایجاد گردید. مدت مطالعه 8 هفته بود. پس از پایان دوره، ابتدا حیوانات با تیوپنتال سدیم (50 میلی گرم به ازازی هر کیلوگرم، داخل صفاقی) بی هوش و بطن چب جدا و در 80- درجه سانتی گراد نگهداری شد. در قسمت رویی به دست آمده از هموژنیزاسیون بافت، فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز، گلوتاتیون ردکتاز و کاتالاز به عنوان وضعیت آنتی اکسیدان های آنزیمی و میزان مالونیل دی آلدئید به عنوان شاخص پراکسیداسیون لیپیدی اندازه گیری شدند.

نتایج: القای دیابت باعث کاهش معنی دار در میزان فعالیت آنزیم های گلوتاتیون ردوکتاز و کاتالاز در بافت قلب رت های دیابتیک نسبت به گروه کنترل گردید. هم چنین میزان مالونیل دی آلدئید به طور معنی داری در گروه دیابتی ورزش نکرده نسبت به گروه کنترل افزایش داشت. میزان گلوتاتیون توتال بافت قلب در تمامی گروه ها یکسان بود.

نتیجه گیری: شنا با جلوگیری از کاهش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی گلوتاتیون ردوکتاز و کاتالاز و کاهش سطح مالونیل دی آلدئید بافت قلب برای جلوگیری از عوارض قلبی- عروقی در دیابت ملیتوس ناشی از استرس اکسیداتیو مفید می باشد.