مقایسه کیفیت تصاویر کلانژیوپانکراتوگرافی تشدید مغناطیسی، قبل و بعد از مصرف آب توت سیاه به عنوان ماده حاجب خوراکی

روش کار: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی یک سو کور قبل و بعد، با 34 بیمار انجام گرفت. پس از جلب رضایت کتبی و اعمال معیارهای ورود و خروج، هر بیمار روز قبل از مطالعه دو عدد کپسول امپرازول 20 میلیگرمی مصرف کرده و با ناشتایی کامل، روز بعد مورد کلانژیو پانکراتوگرافی قرار گرفتند. 15 دقیقه پس از مصرف 300 سیسی آب توت سیاه، از بیمار مجدداً گرافی به عمل آمد و کلیشه های مربوطه چاپ شد. سه رادیولوژیست به طور جداگانه به ارزیابی کاهش آرتیفکت و کیفیت وضوح تصاویر پرداختند. در پایان میانگین کاهش آرتیفکت در تصاویر قبل و بعد از مصرف آب توت سیاه و میزان وضوح تصاویر با هم مقایسه شد.

نتایج: کاهش امتیاز آرتیفکت ناشی از ترشحات گوارشی، قبل از مصرف آب توت سیاه (2.97±0.37) و بعد از مصرف(2.89±0.78)  تفاوت معنی دار آماری نشان نداد. همچنین وضوح تصاویر کیسه صفرا، آمپول واتر، مجرای مشترک کبدی، مجرای داخل کبدی و سر پانکراس تغییر معنیدار نداشت. افت وضوح تصویر در مجرای مشترک صفراوی وجود داشت (p=0.01). در مورد تنه و دم مجرای پانکراس بهبود کیفیت مشاهده گردید (به ترتیب (p=0.03, p=0.04.

نتیجه گیری: به نظر نمی رسد آب توت سیاه حاوی فلزات پارامگنتیگ کافی بوده و به عنوان کنتراست، باعث بهبود کیفیت تصاویر کلانژیوپانکراتوگرافی گردد.