اثربخشی آموزش شادکامی بر افزایش امید در سالمندان خانه سامندان شهرستان رفسنجان

• روش بررسی : مطالعه حاضر از نوع کاربردی و طرح نیمه آزمایشی پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل نابرابر بود. به منظور اجرای این مطالعه، با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، 24 نفر از سالمندان مقیم خانه سالمندان رفسنجان که موقعیت ورود به گروه نمونه را داشتند، انتخاب شدند و به طور مساوی، در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. در نهایت، به دلیل افت تعداد آزمودنی ها، نتایج 20 نفر از آن ها، یعنی 10 نفر از گروه آزمایشی و 10 نفر از گروه کنترل مطالعه شد. به منظور گردآوری داده ها، از پرسش نامه امید اشنایدر (1991) با ضریب پایایی 84 درصد استفاده شد. پس از اجرای پیش آزمون، آموزش شادکامی به صورت 10 جلسه گروهی و به مدت 5 هفته و 2 جلسه در هفته، برای گروه آزمایش انجام شد. برای گروه کنترل، هیچ مداخله درمانی صورت نگرفت و در لیست انتظار ماندند. پس از پایان آموزش، پس آزمون برای هر دو گروه تکرار شد و در مرحله پیگیری، یعنی 45 روز پس از اِعمال متغیر مستقل، آزمون امید برای گروه آزمایش تکرار شد. به منظور تجزیه و تحلیل نتایج، روش تحلیل پراکنش و تی هم بسته به کار رفت. یافته ها: معناداری رابطه بین متغیر وابسته امید و متغیر مستقل را نشان داده شد. بررسی میانگین های تعدیل شده متغیر امید در گروه کنترل و آزمایش، جهت رابطه را نشان داد. مقایسه نمرات آزمودنی در گروه آزمایش در مرحله پس آزمون و مرحله پیگیری، از طریق آزمون تی هم بسته، نشان دهنده تفاوت نداشتن میانگین ها در متغیر امید بود.