تحلیل ساختاری و محتوایی رقص پیرشالیار

رقص های محلی کردی را می توان از ریشه دارترین رقص ها در ایران دانست ، آیین باستانی پیر شالیارکه مردم منطقه هورامان کردستان آن را «عروسی پیرشالیار» می گویند از کهن ترین مراسم آیینی در کردستان است که ریشه در تصوف دارد. شکل ساختاری رقص در مراسم پیر شالیار به شکل دایره و چرخش است که خاص اکثر رقص های آیینی مانند سماع است و حرکات آن به گونه ای اشاره به امری قدسی دارد. هدف مقاله حاضر بررسی رقص پیر شالیار از دیدگاه انسان شناختی، با تاکید بر ارتباط میان عناصر حرکتی رقص و نظام های معنایی آن، همچنین بررسی روابط رقص و حالت های آن با مراسم آیینی پیرشالیار است. روش شناسی ما در این پژوهش بر مبنای الگوی هفت مرحله ای گرترید کیوراث و بر اساس فنون پژوهشی ای شامل مشاهده، ثبت گرافیکی، مقوله بندی شکل ساختاری حرکات و تحلیل فرهنگیِ معنای ساختار و حرکت می باشد.