بررسی تاثیر آموزش خود مراقبتی بر میزان آگاهی و نحوه عملکرد بیماران صرعی مراجعه کننده به بیمارستان های آموزشی منتخب دانشگاه های علوم پزشکی تهران، 1387

مواد و روش کار: این کارآزمایی بالینی روی 120 بیمار که به طور تصادفی به دو گروه 60 نفری تقسیم شده بودند، انجام گردید. در مرحله اول اطلاعات مربوط به خصوصیات دموگرافیک، میزان آگاهی و نحوه عملکرد واحدهای مورد پژوهش دو گروه توسط پرسشنامه جمع آوری شد. سپس به گروه مورد، آموزش خود مراقبتی داده شد. مرحله دوم پژوهش که یک ماه پس از آخرین جلسه آموزش انجام شد، طی آن بیماران با همان فرم های اولیه ارزیابی شدند. گروه شاهد نیز

یک ماه بعد دوباره توسط همان فرم های اولیه ارزیابی شدند.

یافته ها: آزمون تی زوج نشان می دهد که بین نمرات آگاهی و عملکرد قبل و بعد از آموزش در گروه مورد اختلاف معنی دار وجود دارد (p<0.001) (افزایش حدود 76 درصد). اما در گروه شاهد اختلاف معنیداری بین دو آزمون وجود ندارد.

بحث و نتیجه گیری: آموزش خود مراقبتی به بیماران مصروع، سبب افزایش آگاهی و عملکرد آنان شده، همچنین موجب صرف جویی در وقت، انرژی، تشویق بیمار به مراقبت از خود و مانع از بستری شدن مکرر و نیاز برای ادامه درمان گردید.