بررسی اثر 17-بتا استرادیول بر روی بهبود زخم در موش های صحرایی فاقد تخمدان

مواد و روش ها: این مطالعه تجربی روی 80 سر موش صحرایی ماده بالغ انجام شد. ابتدا بعد از بیهوشی، تخمدان های حیوان برداشته شد و دو هفته بعد حیوان های فاقد تخمدان به طور تصادفی به 6 گروه 12 تایی تقسیم شدند. گروه های ii ,i یا گروه های کنترل، حلال بتااسترادیول را به ترتیب به صورت موضعی و تزریقی دریافت کردند. گروه های iv ,iii به ترتیب دوزهای اندک (10 mg/kg) و زیاد -17 (25 mg/kg) بتااسترادیول والرات را به صورت پماد موضعی دریافت کردند. به گروه های vi ,v به ترتیب دوزهای -17 ,10 mg/kg ,5 mg/kg بتااسترادیول والرات روزانه به صورت زیر جلدی به آنها تزریق شد. قبل از مصرف استرادیول یا حلال، زخم دایره ای شکل با سطح 3 سانتی متر مربع بر روی پشت حیوان ایجاد و در روزهای 0، 4، 7، 10، 13، 16، 19، 22، 25 و 28 بعد از القاء زخم، میانگین سطح زخم و درصد بهبودی زخم و همچنین مدت زمان لازم برای بهبودی کامل زخم اندازه گیری شد.