تاثیر وازوپرسین بر فراموشی ایجاد شده به دنبال شوک الکتریکی در رت

سابقه و هدف: وازوپرسین به عنوان یک نروترانسمیتر، احتمالا می تواند موجب بهبود اختلالات حافظه ای ناشی از الکتروشوک، ضربه های مغزی، دیابت بی مزه و بیماری آزایمر و نیز بهبود حافظه در افراد مسن گردد. در این پژوهش اثر دسموپرسین که یک آنالوگ وازوپرسین در آمنزی ناشی از ecs بر روی رت مطالعه شد.

مواد و روش ها: 40 سر رت نر از نژاد wistar-albino با سن 4-3 ماهه و با وزن 260-190 گرم انتخاب و در دو ماز t پیچیده چند واحدی (چوبی) و ماز آبی موریس مورد آزمایش قرار گرفتند. در ماز چوبی، 20 سر رت پس از آموزش اولیه به مدت 4 روز، با 16 ساعت تشنگی داخل ماز قرار داده شدند که باید به جستجوی یافتن بطری آب به منظور نوشیدن می پرداختند. 20 سر رت در ماز آبی به مدت 10 روز تحت آزمون های آموزشی، جستجوی فضایی و حافظه عملی قرار گرفتند که باید با شنا کردن به جستجوی سکوی مخفی به منظور استراحت می پرداختند؛ سپس به هر رت در گروه تجربی 10 دقیقه قبل از شوک الکتریکی، 10 μg/kg دسموپرسین داخل صفاقی و در گروه کنترل به طور مشابه به همان مقدار (حجم) کلرور سدیم 0.9 درصد تجویز شد و رت ها 10 دقیقه پس از شوک الکتریکی، وارد ماز شدند.