بررسی اثرات تزریق آگونیست آنتاگونیست گلوکوکورتیکوئید در ناحیه پشتی هیپوکمپ بر ذخیره حافظه فضایی در مدل یادگیری احترازی مکانی

مواد و روشن ها: موش های نر نژاد لانگ ایوانز (long-evans) با وزن 280 تا 320 گرم در این مطالعه استفاده شدند. ابتدا به صورت دوطرفه روی ناحیه پشتی هیپوکمپ کانول راهنما قرار داده شد. یک هفته بعد، موش تحت یادگیری فضایی مدل احترازی مکانی آموزش داده شد. در طی آموزش (30 دقیقه) در دستگاه احترازی مکانی، حیوان یاد می گرفت که با کمک اشیاء اطراف مکان دریافت شوک (ناحیه منع شده) را شناسایی کند و از ورود به آن خودداری کند. بلافاصله و در زمان های 60 و 120 دقیقه بعد از آموزش، دگزامتازون (0.1 میکروگرم در 0.6 (3 میکرولیتر به ازای هر طرف) به عنوان آگونیست و یا 3) ru38486 نانوگرم در 0.6 میکرولیتر به ازای هر طرف) به عنوان آنتاگونیست گیرنده گلوکوکورتیکوئید به صورت دوطرفه داخل هسته فوق تزریق شد. 24 ساعت بعد از آموزش، میزانن حافظه فضایی موش برای احتراز کردن از مکان شوک ارزیابی شد. این ارزیابی در یک دوره 30 دقیقه ای با کمک دو ملاک مدت زمانی که طول می کشید تا حیوان برای بار اول وارد ناحیه منع شده (شوک) شود و تعداد دفعات ورود به ناحیه منع شده اندازه گیری شد.