بررسی ارتباط بین وضعیت رفلکس های دهانی و تعداد اندام های مبتلا در کودکان فلج مغزی اسپاستیک

سابقه و هدف: فلج مغزی یک اختلال حرکتی ناشی از آسیب مغزی غیر پیش رونده می باشد که به دلیل بروز ضایعه در دستگاه اعصاب مرکزی بوده و معمولاً با اختلالات دیگری همراه است. وجود رفلکس های غیر طبیعی از جمله رفلکس های دهانی از علایم معمول بیماران اسپاستیک می باشد. هدف پژوهش حاضر مقایسه وضعیت رفلکس های دهانی در دو گروه کودکان فلج مغزی اسپاستیک دو و چهار اندام مبتلا می باشد.

مواد و روش ها: در این تحقیق غیرمداخله ای، توصیفی– تحلیلی، 45 کودک اسپاستیک دو و چهار اندام مبتلا 5-10  ساله شرکت داشتند. الگوی رفلکس های دهانی شامل بلع، زبان، لب، شیر خوردن، گاز گرفتن، جویدن، کامی -حلقی، باز شدن دهان و چرخشی از طریق مشاهده و معاینه مستقیم مورد بررسی قرار گرفت. معیارهای ورود به مطالعه نداشتن مشکلات هوشی، بینایی، شنوایی و مشکل در ساختمان دهان مثل شکاف کام بود.