اپیدمیولوژی بیماری تب راجعه در شهرستان زنجان طی سال های 77-1371

مواد و روش ها: تحقیق به روش توصیفی و با روش نمونه گیری تصادفی بر روی 1226 نفر صورت پذیرفت. نمونه ها از نظر علایم بالیننی تب راجعه معاینه شدند و از طریق مشاهده میکروسکوپی گسترش های خونی، آلودگی به بورلیا از نظر وجود آنتی بادی با عیار کمتر از 80به روش ایمونوفلورسانس تعیین گردید. از اماکن حیوانی، 240 نمونه کنه آلوده جمع آوری و با تزریق له شده کنه ها به خوکچه هندی، میزان آلودگی آنها به بورلیا پرسیکا بررسی گردید. 

یافته ها: از 1226 نمونه مورد بررسی با نسبت مساوی زن و مرد، 48.9 درصد شهرنشین بودند. در 121 (9.9 درصد) نمونه آنتی بادی بولیاپرسیکا وجود داشتو تب و لرز در 21 درصد، خستگی و کوفتگی عضلانی در 23.5 درصد افراد وجود داشت. از 240 نمونه کنه مورد بررسی 12.5 درصد آلوده له بورلیاپرسیکا و در افراد مورد بررسی، 9 نفر (هفت در هزار) مبتلا به بورلیاپرسیکا بودند. سن و جنس رابطه ای با بیماری نداشته ولی شغل، سطح سواد و محل زندگی در بروز بیماری نقش داشت.

نتیجه گیری و توصیه ها: میزان آلودگی به تب راجعه در شهرستان زنجان در حد سایر مناطق کشور است ولی میزان آلودگی زیاد کنه در این منطقه می تواند خطرناک باشد، بررسی علل میزان آلودگی و کاهش مشکل آن توصیه می گردد.