استفاده از سلول بنیادی مزانشیمی در درمان: کیفیت یا کمیت؟

روش بررسی: سلول های بنیادی مزانشیمی از آسپیره ی مغز استخوان انسانی جدا و کشت داده شدند پس از پاساژ اول، برخی مارکرهای سطحی سلولی و قدرت تمایز آنها مورد ارزیابی قرار گرفت و پاساژ سلول ها تا نقطه ی توقف رشد ادامه یافت، سپس با تکنیک ساترن بلات پس از پاساژهای متعدد تغییرات طول تلومر، به عوان نشانگر پیری در آنها مورد بررسی قرار گرفت.

یافته ها: نتایج نشان می دهد رابطه ی مستقیمی بین تکثیر سلول ها و کاهش طول تلومر وجود دارد؛ در اکثر نمونه ها طول تلومر پس از میانگین 9 پاساژ به اندازه ی 1 کیلوباز (kb) کاهش پیدا کرد که این امر نشان دهنده ی پیری این سلول ها به دلیل تکثیر زیاد در محیط in vitro می باشد.

نتیجه گیری: توصیه می نماییم برای استفاده از mscs در مصارف بالینی بهتر است از پاساژهای اولیه استفاده شود. اگرچه تعداد این سلول ها در پاساژهای اولیه خیلی زیاد نیست ولی توانایی تکثیر، تمایز و لانه گزینی آنها حفظ شده و احتمال این که این تعداد کم، پتانسیل ترمیم بافت را داشته باشند بیشتر از سلول های زیاد در پاساژهای انتهایی می باشد.