اثر مصرف مورفین خوراکی بر تکوین حوضچه های خونی در جفت ده روزه ی رت های بارداری نژاد ویستار

زمینه و هدف: مطالعات قبلی نشان داده است که مصرف مورفین در طی دوران بارداری می تواند سبب تاخیر در تکوین جنین گردد. این پژوهش توجه بیشتر به بررسی اثر مصرف مورفین توسط مادر باردار و اثر آن بر تکوین حوضچه های خونی جفت در جنین ده روزه ی موش های نژاد ویستار نموده است.

روش بررسی: موش های ماده ی بزرگ آزمایشگاهی نژاد ویستار با محدوده ی وزنی 170 تا 200 گرم استفاده شد. گروه های آزمایش پس از بارداری، مورفین را با دوز 0.05 میلی گرم در میلی لیتر در آب آشامیدنی دریافت نمودند و گروه کنترل آب آشامیدنی دریافت نمودند و گروه کنترل آب آشامیدنی دریافت کردند. گروه های آزمایش و کنترل در روز دهم بارداری با کلروفوم کشته شده، جفت و رحم طی عمل جراحی از بدن حیوان خارج و به منظور فیکس شدن به مدت بیست روز در محلول فرم آلدئید 10 درصد قرار گرفتند. سپس جفت های فیکس شده مراحل پردازش بافتی، برش گیری، رنگ آمیزی با روش هماتوکسیلین ائوزین را طی و از نظر تکوین مورد ارزیابی قرار گرفت. ضخامت لایه ها، اندازه ی سطح حوضچه های خونی، همچنین تعداد سلول های هر دو بخش مادری و جنینی جفت به وسیله ی میکروسکوپ نوری مورد  بررسی قرار گرفت.

یافته ها: نتایج ما نشان داد که ضخامت بخش جنینی و اندازه ی سطح حوضچه های خونی بخش مادری و جنینی جفت در گروه آزمایش کاهش، همچنین ضخامت بخش مادری جفت و تعداد سلول های بخش های مادری و جنینی جفت در گروه های آزمایش افزایش یافت.

نتیجه گیری: مصرف مورفین خوراکی می تواند از تکوین و عملکرد طبیعی حوضچه های خونی و سلول های جفت جلوگیری کند.