تاثیر تمرین های کنترل حرکت در برابر تمرین های متداول بر ضخامت عضلات ثبات دهنده ی موضعی کمر: مطالعه ی تصادفی کنترل شده در افراد مبتلا به کمردرد مزمن

روش بررسی: این کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور در سال 85 تا 86 در درمانگاه فیزیوتراپی رزمجو مقدم دانشگاه علوم پزشکی زاهدان انجام شد. چهل و نه بیمار با کمردرد مزمن به صورت تصادفی در یکی از دو گروه تمرین های کنترل حرکت (25 نفر) و تمرین های متداول (24 نفر) (تمرین های کلاسیک عضلات شکم و پشت) قرار گرفتند. ضخامت عضلات مالتی فیدوس و عرضی شکم (بر حسب میلی متر) با استفاده از اولتراسوند نوع b و مبدل 7.5 مگاهرتز، درد (رتبه ای) با مقیاس دیداری درد و محدودیت فعالیت (رتبه ای) با back performance scale قبل از درمان و پی از آن اندازه گیری شد. برنامه ی تمرین برای هر دو گروه شامل 16 جلسه ی تمرین طی 8 هفته، هر هفته 2 جلسه و هر جلسه حدود نیم ساعت بود. از آزمون های تی مستقل، من ویتنی، تی زوج و ویلکاکسون به ترتیب برای مقایسه ی نتایج قبل و بعد درمان بین گروهی و درون گروهی استفاده شد.