بررسی اثرات gnrh و نالوکسان در تغییرات سطح سرمی هورمون های lh, fsh و تستوسترون حاصل از تجویز مزمن مورفین در موش صحرایی نر

روش بررسی: در این مطالعه از موش های نر بالغ 200 تا 250 گرمی استفاده شد که در زمان های مختلف (5، 10 و 15 روز) مورفین را با دوز 5 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت درون صفاقی به موش های نر تزریق نموده و هر دوره در 5 گروه 8 تایی مورد بررسی قرار گرفتند. گروه اول، شامل موش های دست نخورده بدون هیچ تزریق بود. به گروه دوم سالین، به گروه سوم مورفین، به گروه چهارم نالوکسان و به گروه پنجم فرتاژیل (fertagyl) تزریق شد. سپس موش های هر گروه بی هوش شده و خون گیری انجام گرفت.

یافته ها: بررسی نتایج نشان داد که مورفین باعث کاهش معنی داری در وزن و قطر بیضه ها، وزن موش ها و رفتار آن ها از جنبه ی تغذیه و اعمال رفتاری شده است. از سوی دیگر بر میزان هورمون lh و تستوسترون تاثیر معنی داری در همه ی گروه ها (p<0.05) مشاهده شده ولی در مورد هورمون fsh تاثیر معنی داری مشاهده نگردید.

نتیجه گیری: با توجه به این که در گروه های تجربی که به آن ها نالوکسان و gnrh تزریق شد، تفاوت معنی داری مشاهده نگردید. بنابراین پیشنهاد می شود از نالوکسان و gnrh به عنوان آنتاگونیست های اوپیوییدی جهت رفع عقیمی ناشی از اعتیاد به مورفین استفاده شود.