بررسی حساسیت ضدمیکروبی آنتی بیوتیک های مورد استفاده در درمان عفونت ادراری ناشی از اشیرشیاکولی در کودکان به روش e-test و مقایسه ی آن با دیسک دیفیوژن

زمینه و هدف: عفونت ادراری یکی از شایع ترین عفونت های باکتریال در سنین کودکی است که می تواند منجر به عوارض جدی مثل نارسایی مزمن کلیه و افزایش فشارخون شود. مصرف به جا و یا نابه جای آنتی بیوتیکی ها منجر به بروز مقاومت میکروب ها می شود. هدف از این مطالعه تعیین حساسیت ضد میکروبی (mic) آنتی بیوتیک های مورد استفاده در درمان عفونت ادراری ناشی از e.coil در کودکان به روش e-test بود. روش بررسی: این مطالعه به روش توصیفی با نمونه گیری غیرتصادفی آسان بر روی 87 نمونه سوش e.coil ادراری از بیماران مبتلا به عفونت ادراری انجام شد. mic هر آنتی بیوتیک با روش e-test تعیین گردید و به منظور طبقه بندی از معیار کمیته ی ملی استاندارهای آزمایشگاهی آمریکا استفاده گردید. یافته ها: از میان 87 بیمار، 57 نفر (65.5 درصد) دختر و 30 نفر (34.5 درصد) پسر بودند. میانگین سنی پسران 41 ماه و دختران 61 ماه بود mic .(p=0.015) صدک 50 و 90 هر آنتی بیوتیک به ترتیب در مورد آمپی سیلین 256 و 256، آمیکاسین 4.8 و 1.5، جنتامایسین 32 و 0.38، نالیدیکسیک اسید 256 و 1.5، سفتراکسون 32 و 0.023، سفکسیم 256 و 0.19 و کوتریموکسازول 32 و 32 بود. حساسیت ضد میکروبی در برابر آمپی سیلین 21.8 درصد، آمیکاسین 92 درصد، جنتامایسین 75.5 درصد، سفتریاکسون 72.4 درصد، سفکسیم 65.5 درصد، نالیدیکسیک اسید 64.4 درصد و کوتریموکسازول 41.4 درصد بود.

نتیجه گیری: به طور کلی مقاومت آنتی بیوتیکی در این مطالعه بالا بود. کمترین مقاومت مربوط به آنتی بیوتیک آمیکاسین بود. پیشنهاد می گردد با توجه به افزایش قابل توجه و روز افزون مقاومت e.coli به آمپی سیلین و کوتریموکسازول در کودکان، در مورد استفاده از آن ها به عنوان درمان تجربی تجدید نظر گردد و همچنین به جای آن ها از آنتی بیوتیک های آمیکاسین و جنتامایسین و با اثر کمتر سفتریاکسون، سفکسیم و نالیدیکسیک اسید در درمان عفونت ادراری در کودکان استفاده گردید.