اثر تیمار در تاریکی بر آستانه ی تشنج کلونیک و فعالیت صرعی ناشی از پنتیلن تترازول در موش سفید آزمایشگاهی

روش بررسی: جهت تعیین آستانه ی تشنج، پنتیلن تترازول 0.5 درصد به حیوانات گروه کنترل و حیواناتی که از زمان تولد به مدت 30 تا 40 روز در تاریکی کامل قرار داشتند، به صورت داخل وریدی تزریق گردید. همچنین جهت بررسی میزان بروز تشنج کلونیک ناشی از تزریق، این دارو با دوز 80 میلی گرم در کیلوگرم به صورت زیر پوستی به حیوانات هر دو گروه تزریق گردید و وقوع تشنج کلونیک جنرالیزه و زمان تاخیر آن مورد ارزیابی قرار گرفت.

یافته ها: نتایج ما نشان داد که بین آستانه ی تشنج کلونیک گروه کنترل و گروه تیمار در تاریکی (dr)، اختلاف معنی داری وجود ندارد. اما میزان وقوع تشنج کلونیک در گروه dr کمتر و زمان تاخیر تشنج در این گروه به طور معنی داری بالاتر می باشد. در مورد تشنج تونیک- کلونیک اختلافی بین دو گروه دیده نشد.

نتیجه گیری: علی رغم وجود شواهدی مبنی بر افزایش استعداد صرع زایی در قشر بینایی توسط محرومین از نور، در حیوانات تیمار شده در تاریکی، نوعی حفاظت در مقابل تشنج مشاهده می شود. احتمال دارد در این رابطه عواملی نظیر ملاتونین نقش داشته باشند.