• بررسی مقایسه ای دو روش تمرینی دویدن به جلو و دویدن به عقب روی برخی آزمون های عملکردی اندام تحتانی

    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1387/01/01
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1387/01/01
    • تعداد بازدید: 601
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -
    هدف از انجام این کارآزمایی بالینی تصادفی مقایسه تأثیر دو روش تمرینی دویدن به جلو و دویدن به عقب روی برخی آزمون های عملکردی اندام تحتانی بود. در مطالعه مقدماتی، تکرارپذیری نتایج حاصله از آزمون های عملکردی مورد بررسی قرار گرفت و تأیید شد. به همین منظور 30 مرد سالم و جوان به روش غیراحتمالی ساده انتخاب و به روش تصادفی منظم به دو گروه 15 نفری تقسیم شدند. برای یک گروه به مدت 6 هفته (3 جلسه در هفته و 15 دقیقه در هر جلسه) با سرعت انتخابی دویدن به جلو (forward running, fr) و برای گروه دیگر دقیقًا با همان حجم تمرین دویدن به عقب (backward running, br) انجام شد. آزمون های عملکردی شامل پرش عمودی (vertical jump)، پرش طول روی یک پا (single leg hop)، زمان جهش متوالی روی یک پا در مسافت 6 متری (timed hop) و دوی رفت و برگشت سریع (shuttle run) بودند که در 4 مرحله و به فواصل زمانی 2 هفته انجام شد. نتایج حاصله در هر گروه توسط آزمون آماری، paired t-test و بین دو گروه توسط آزمون آماری independent t-test با یکدیگر مقایسه شد. داده های حاصله نمایانگر پیشرفت معنی دار تمامی آزمون ها در هر گروه و همچنین عدم وجود اختلاف معنی دار بین پیشرفت 2 گروه پس از 6 هفته بودند. بر اساس این نتایج، دو روش تمرینی دویدن به جلو و دویدن به عقب به یک میزان در افزایش توانایی های عملکردی اندام تحتانی موثرمی باشند.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم
مقالات جدیدترین رویدادها
مقالات جدیدترین ژورنال ها