اسیدهای چرب ترانس بافت چربی و خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر

روش بررسی: مطالعه انجام شده از نوع مقطعی بود. نمونه بافت چربی از 112 بیمار، با سن 20 تا 75 سال، مراجعه کننده به بیمارستان قلب شهید رجایی تهران که گرفتگی عروق کرونر آن ها با آنژیوگرافی تأیید شده بود گرفته شد. افراد سالم کنترل شامل 70 نفر بدون سابقه بیماری قلبی، بودند. ترکیب اسیدهای چربی نمونه های بافت چربی به روش کروماتوگرافی گاز-مایع تعیین شد. جهت تجزیه و تحلیل نتایج از نرم افزار spss و آزمون t استفاده شد.

یافته ها: میزان اسیدهای چرب ترانس نمونه های بافت چربی در دو گروه مورد مطالعه، اختلاف معنی داری نداشت. میزان اسید لینولئیک (18:2) بافت چربی بیماران کمتر از افراد سالم بود(p<0.03). شانس ابتلا به بیماری عروق کرونر (or) با استفاده از آنالیز رگرسیون لوجیستیک محاسبه شد. میزان t-18:2 بافت چربی با خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر رابطه مثبت داشت. در مورد اسیدهای چرب ترانس t-16:2 ,t-18:1 چنین ارتباطی وجود نداشت. میزان اسیدهای چرب ترانس بافت چربی با نسبت ldl-c/hdl-c سرمی (r=0.11 ,p=0.049) و میزان ایزومرهای ترانس اسید اولئیک بافت چربی با ldl-c سرمی همبستگی مثبت داشتند (r=0.15 ,p=0.04) همچنین میزان اسیدهای چرب ترانس بافت چربی افراد جامعه ایران نسبت به جوامع دیگر بیشتر بود.

نتیجه گیری: براساس یافته های این مطالعه، افزایش مصرف اسیدهای چرب ترانس، شانس ابتلا به بیماری عروق کرونر را تا حدودی افزایش می دهد و افزایش ایزومرهای ترانس اسیدلینولئیک، شانس ابتلا را به میزان بیشتری افزایش می دهد. تایید این نتایج نیاز به مطالعات بیشتری در مورد هر یک از ایزومرها دارد.