مطالعه تجربی اثر روش های مختلف تجویز هپارین در جلوگیری از چسبندگی در التهاب عفونی و غیرعفونی صفاق در خوکچه هندی

روش بررسی: در این مدل تجربی، 40 خوکچه هندی، به طور اتفاقی به 8 گروه مساوی در 2 دسته چهارتایی b(1-4) ,a(1-4) تقسیم شدند. گروه b1 ,a1 به عنوان شاهد منفی در نظر گرفته شدند و هیچ داروی هپارینی دریافت نکردند. بعد از بیهوشی، شکافی به طول 1.5 سانتی متر در خط میانی شکم، ایجاد شد و در روده ها و صفاق، التهاب القاء گردید، سپس در دسته b(1-4)، با تلقیح داخل صفاقی (100 clony forming unit) 100cfu باکتری اشریشیاکلی، عفونت تجربی القاء گردید. سپس محل جراحی بخیه شد. گروه b2 ,a2، روزی یکبار تا 3 روز هپارین با دوز 80 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم به صورت زیرپوستی و گروه b3 ,a3، یک دوز 100 واحدی هپارین به صورت داخل صفاقی دریافت کردند و گروه b4 ,a4، روزی یکبار تا 3 روز هپارین استاندارد با دوز 80 میل یگرم به ازای هر کیلوگرم به صورت زیرپوستی توام با یک دوز 100 واحدی هپارین به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. 21 روز پس از جراحی، خوکچه ها به روش انسانی، معدوم و میزان چسبندگی های صفاقی و واکنش های التهابی و ترمیمی بررسی شد. نتایج با تست آماریfisher exact test  و نرم افزار آماری sigma stat مورد بررسی قرار گرفت.