اثرات درمان با لووتیروکسین بر جنبه های شناختی و افسردگی در مبتلایان به کم کاری تحت بالینی تیرویید: کارآزمایی بالینی دو سوکور

روش کار: 27 بیمار 17 تا 61 ساله با میانگین سنی 13.5±38 سال، شامل 8 مرد و 19 زن، با غلظت سرمی tsh پایه به میزان  28-5 میلی واحد در لیتر (با میانگین 5.2±8.4 میلی واحد در لیتر) همراه با (free t4 index) ft4i در محدوده طبیعی وارد مطالعه شدند. پس از مشابه سازی از نظر سن، سطح  tshسرم و آنتی بادی های ضد تیرویید، بیماران به طور تصادفی به 2 گروه تحت درمان با لووتیروکسین و دارونما تقسیم شدند (13 نفر، لووتیروکسین و 14 نفر، دارونما دریافت کردند). در گروه مصرف کننده لووتیروکسین، میزان tsh هدف، 3.5-0.3 میلی واحد در لیتر بود. قبل از شروع درمان در تمام بیماران ضریب هوشی (intelligence quotient=iq) به وسیله آزمون ریون، حافظه و سرعت روانی-حرکتی توسط آزمون کافلن و شدت اضطراب و افسردگی به کمک آزمون (anxiety depression scale hospital)hads بررسی شد. افراد به مدت 11 تا 14 ماه (با میانگین 0.6±12 ماه) پیگیری شدند. در پایان مطالعه آزمون های اولیه در تمام افراد تکرار شد.