• بررسی سنین تردید، تشخیص، استفاده از سمعک و مداخله در کودکان ناشنوا (سال 1384)

    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1387/01/01
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1387/01/01
    • تعداد بازدید: 532
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -
    زمینه و هدف: هر چه کم شنوایی کودک در سن پایین تری تشخیص داده شود، فرصت بیش تری برای رشد و توسعه زبان طبیعی در اختیار خواهد بود. تاخیر در تشخیص کم شنوایی، رشد و توسعه زبان و گفتار، مهارت های اجتماعی، پیشرفت تحصیلی، وضعیت روانی و فرصت های شغلی در آینده را به شدت متاثر می کند. مطالعه حاضر، با هدف تعیین متوسط سنین تردید، تشخیص، استفاده از سمعک و مداخله در کودکان ناشنوا و مقایسه این کودکان در دو گروه با و بدون علایم پرخطر، صورت گرفت.

    روش بررسی: مطالعه توصیفی-تحلیلی حاضر از تیر تا آذر ماه سال 1384 بر روی 86 کودک ناشنوای دو طرفه زیر 6 سال در مرکز توانبخشی شنوایی نیوشا در شهر تهران انجام شد. جمع آوری داده ها، با تکمیل پرسشنامه ای از طریق مصاحبه با والدین و مراجعه به پرونده پزشکی و توانبخشی کودکان صورت گرفت.

    یافته ها: در این مطالعه، متوسط سن تردید به کم شنوایی، 8.96±12.61 سال، تشخیص کم شنوایی، 9.32±15.34 سال، تجویز و تنظیم سمعک، 11.10±20.49 سال و مداخله، 11.64±22.33 سال بدست آمد، که از لحاظ آماری تفاوت معنی داری بین آنها وجود داشت. 47.70% کودکان در گروه پرخطر قرار داشتند و از لحاظ آماری بین آنها و کودکان بدون این علایم در متوسط سنین مورد مطالعه، تفاوت معنی داری وجود نداشت. در بین بیماری های دوران نوزادی، ابتلا به زردی، بالاترین میزان را داشت (40.70%)، 4 مورد مننژیت و 6 مورد ابتلا به سرخک نیز مشاهده گردید. 41.90% والدین، ازدواج فامیلی درجه اول و 14.0% ازدواج فامیلی درجه دوم داشتند. پس از تردید به کم شنوایی، در اکثر موارد، برای اولین بار به پزشک (57.0%)

    و سپس به شنوایی سنج (37.20%)، گفتار درمان (2.30%) و دیگر متخصصین (3.50%) مراجعه شده بود. وضعیت اقتصادی خانواده ها، بر متوسط سنین تشخیص، تجویز و تنظیم سمعک و مداخله، تاثیر قابل توجهی داشت.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم
مقالات جدیدترین رویدادها
مقالات جدیدترین ژورنال ها