بررسی تشنج پایدار در بیماران بستری شده در بخش مراقبت های ویژه کودکان بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص)

روش بررسی: در یک مطالعه مقطعی  توصیفی گذشته نگر، پرونده های 134 کودک (یک ماهه تا 12 ساله) که با تشخیص تشنج پایدار (status epilepticus) در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) بستری شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. سن، اتیولوژی تشنج پایدار، عوامل تاثیر گذار بر بروز تشنج پایدار (از قبیل وجود آبنورمالیته قبلی عصبی) و سیر آن و همچنین مورتالیته این کودکان تعیین گردید. برای تعیین متغیرهای کمی، از میانگین ± انحراف معیار و متغیرهای کیفی، از آنالیز آماری x² (کای دو) استفاده شد.

یافته ها: میانگین سنی بیماران، 40.5±40.8 ماه بود. شایع ترین سن بروز تشنج پایدار، زیر 2 سال بود و 45% از کل کودکان، در این رده سنی قرار داشتند. از تعداد 134 کودک، 115 نفر (85%) با اولین حمله تشنج پایدار و 19 نفر (15%)، با عود تشنج پایدار بستری شده بودند. گروه علامت دار حاد (acute symptomatic) با 37 بیمار (27.7%)، شایع ترین اتیولوژی و گروه آنسفالوپاتی پیشرونده با 10 نفر (7.7%)، کمترین عامل زمینه ای برای بروز تشنج پایدار را تشکیل می دادند.