پنجاه بیمار دچار پارگی رباط متقاطع قدامی زانو و عدم توانائی در انجام فعالیت های روزانه و ورزشی، تحت عمل جراحی بازسازی رباط متقاطع قدامی به کمک آرتروسکوپ و با استفاده از چهار رشته تاندون هاماسترینگ قرار گرفتند. پس از عمل جراحی، بیماران تحت یک دوره فیزیوتراپی فشرده و فعال (بدون استفاده از بریس) قرار گرفتند. نتایج بصورت آینده نگر مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت. رباط پیوندی با استفاده از آرتروسکوپ، بدون آنکه به سقف ناچ (notch) گیر کند، در داخل تونل تیبیا ثابت گردید. به همین منظور طول مناسبی از آن بمیزان کافی از کانال رانی (femoral) خارج گردید و با پیچ و واشر خاردار به ناحیه سوپراکوندیکر (supracondylar) ثابت شد. پس از گذشت 6 ماه بیماران بدون هیچگونه محدودیتی به تمرینات ورزشی و فعالیت های روزانه باز گردانده شدند. بررسی کلینیکی با استفاده از جدول (International Knee Documentation Committee)IKDC انجام شد46. بیمار (92% موارد) عملکرد زانوی خود را طبیعی و یا تقریباً طبیعی ارزیابی نمودند. 31 بیمار (62% موارد) به سطح فعالیت قبل از صدمه خود باز گشتند. درصد پریدن با یک پا در مقایسه با پای مقابل در 24 نفر (48% موارد) بیشتر از 90% و در 16 نفر (32% موارد) بیشتر از 76% بود. در بخش امتحانات کلینیکی جدول، 8 بیمار (16% موارد) در گروه 38 ,A بیمار (76% موارد) در گروه B قرار گرفتند. در بررسی نتیجه نهائی جدول45 ,IKDC نفر (90% موارد) زانویی با عملکرد طبیعی و یا تقریباً طبیعی داشتند. این نتایج نشان دادند که بازسازی آرتروسکوپیک رباط متقاطع قدامی با استفاده از 4 رشته تاندون هاماسترینگ و پیچ و واشر خاردار ثبات و عملکرد قابل قبولی به زانو می بخشد. همچنین درصد بالائی از بیماران به سطح فعالیت های ورزشی و شغلی اولیه خود باز می گردند. عملکرد زانو با میزان پریدن با یک پا و نتایج نهایی جدول IKDCارتباط معنی داری (p<0.001) داشت و بازگشت به سطح فعالیت های قبل از صدمه تنها ارتباط معنی داری با نتیجه نهایی جدول IKDCداشت (p<0.001).