بررسی اثرات مادری و نوزادی افزودن ترامادول به لیدوکایین 2% در بی حسی اپیدورال در سزارین

روش بررسی: 90 بیمار باردار 40-20 ساله، با وضعیت فیزیکی (american society of anesthesiologists) asa i, ii که کاندید سزارین الکتیو تحت بی حسی اپیدورال بودند، در این مطالعه تصادفی و آینده نگر قرار گرفتند. بی حسی اپیدورال در وضعیت لترال به وسیله سوزن شماره 18 اپیدورال در فضای سوم و چهارم کمری انجام گرفت .سپس، کاتتر اپیدورال برای تزریقات اضافی گذاشته شد. بیماران به طور تصادفی در سه گروه مساوی قرار گرفتند (30 نفر در هر گروه). محلول بیحسی در گروه شاهد (گروه لیدوکایین: 20 ,(l میلی لیتر لیدوکایین 2% حاوی اپی نفرین (1 به 200 هزار) بود که در گروه 50 ,lt50 میلی گرم ترامادول و در گروه 100 ,lt100 میلی گرم ترامادول به محلول اپیدورال فوق اضافه شده بود. برای ایجاد بی دردی بیش تر در طول عمل، ابتدا 5 میلی لیتر لیدوکایین 2% از طریق کاتتر اپیدورال و سپس 5 میکروگرم سوفنتانیل وریدی استفاده می گردید. برای ایجاد بی دردی بعد از عمل، 100 میلی گرم پتیدین عضلانی داده می شد. شروع بلوک حسی در t6، بالاترین سطح بلوک حسی، زمان پسرفت دو درماتوم، شروع و مدت بلوک کامل حرکتی، میزان آرام بخشی، میزان کل داروی مصرفی در طول عمل (لیدوکایین و سوفنتانیل)، نمره آپگار نوزاد، مدت بی دردی بعد از عمل، زمان اولین درخواست مسکن بعد از عمل و میزان مصرف 12 ساعته آن، عوارض و اطلاعات دموگرافیک ثبت گردید.