بررسی تأثیر افزودن دگزامتازون به بیکربنات سدیم و لیدوکایین 1.5% بر روی شروع و مدت اثر بلوک آگزیلاری و بی دردی بعد از عمل در اعمال جراحی اندام فوقانی

روش بررسی: مطالعه حاضر به صورت یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو سوکور طراحی و اجرا شد. بیماران کاندید عمل جراحی اندام فوقانی که در اتاق عمل اورژانس بیمارستان حضرت فاطمه (س) بستری شده بودند، بر اساس معیارهای ورود و خروج وارد مطالعه شدند. بیماران به طور تصادفی به دو گروه 30 نفره تقسیم شدند. در گروه اول در بیماران برای بلوک شبکه آگزیلاری از ترکیب 34 سی سی لیدوکایین 1.5% با 2 سی سی بیکربنات و 2سی سی آب مقطر استفاده شد (گروه کنترل یا لیدو کایین). محلول مورد استفاده برای بلوک در گروه دوم مشابه گروه اول بود با این تفاوت که 2 سی سی دگزامتازون (8 میلی گرم) به جای آب مقطر به آن افزوده شد (گروه دگزامتازون). شروع زمان بلوک حسی و حرکتی و سم پاتیک، مدت زمان بلوک کامل حسی و حرکتی و شدت درد پس از عمل در بیماران اندازه گیری و ثبت شد. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار آماری spss v.13 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. داده های کمی به صورت میانگین و انحراف معیار و داده های کیفی به صورت فراوانی نمایش داده شده است. برای مقایسه داده های کیفی از آزمون کای دو و در متغیرهای کمی از آزمون t-test استفاده شد.

یافته ها: زمان شروع بلوک حسی و حرکتی و سمپاتیک در دو گروه مشابه بوده و اختلاف معنی داری با یکدیگر نداشتند. مدت زمان بلوک و اولین زمان درخواست مسکن پس از عمل در گروه دگزامتازون به طور معنی داری بیش از گروه لیدوکایین و بیکربنات بود. شدت درد پس از عمل از زمان ریکاوری تا ساعت ششم به طور معنی داری در گروه دگزامتازون کمتر از گروه لیدوکایین بود. نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که افزودن دگزامتازون به مخلوط بیکربنات و لیدوکایین برای بلوک شبکه آگزیلاری، طول مدت بلوک را افزایش می دهد. این افزایش در مورد بلوک حسی بیشتر از بلوک حرکتی بود. ضمنا طول مدت بی دردی پس از عمل در این گروه بیشتر از گروه مخلوط بیکربنات و لیدوکایین بود.