• میزان تمایل پزشکان ایرانی برای کار در مناطق محروم و عوامل مربوط به آن در سال 1380

    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1387/01/01
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1387/01/01
    • تعداد بازدید: 664
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -
    ترغیب پزشکان به خدمت در مناطق محروم یکی از اهداف سیاست گزاران سلامت کشور بوده و تلاش های زیادی نیز در این زمینه صورت گرفته است. این پژوهش با هدف بررسی میزان تمایل پزشکان ایرانی به خدمت در مناطق محروم و عوامل موثر بر این تمایل انجام شده است. این مطالعه به صورت پیمایش پستی روی نمونه ای تصادفی از پزشکان شامل 5482 نفر که مشخصات آنها در نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران ثبت شده بود، انجام گردید. بدین منظور پرسش نامه ای حاوی سؤالاتی در مورد وضعیت اشتغال برای پزشکان فرستاده شد و نتایج حاصل از 2789 پرسش نامه پرشده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بر اساس نتایج به دست آمده 1965 نفر از پزشکان (74.1% با دامنه اطمینان 95%: 77.4-70.8%) اعلام کردند که بدون هیچ شرطی یا تحت شرایطی حاضر به قبول کار در مناطق محروم هستند. مهمترین این شرایط شامل درآمد (83.0%) و رابطه استخدامی (50.3%) بوده است. پذیرش کار کردن در مناطق محروم با جنسیت مرد (78.2% مردان در برابر 64.2% در زنان)، سن پایین تر (میانگین سنی 36/9 در برابر 41.9 سال)، مجرد بودن 79.8% در برابر 72.8% در افراد متأهل)، تعداد فرزند کم تر (1/4 در برابر 1/7 فرزند) و تعلق به دوره های ورود به دانشکده پزشکی از سال 1365 به بعد، در ارتباط بود. در بررسی لجستیک چند متغیری، تنها سن، جنس، کوهورت ورودی و تعامل (intraction) بین سن و جنس بر این تمایل موثر بودند. در حدود 3/4 از پزشکان ایرانی در صورت فراهم شدن شرایط خاصی که به طور عمده به میزان درآمد و نوع رابطه استخدامی مربوط می شد حاضر به کار در مناطق محروم بودند. مردان جوان تر و فارغ التحصیلان سال های پس از انفجار تعداد دانشجویان پزشکی تمایل بیشتری برای این کار داشتند.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم