درمان سندرم روده تحریک پذیر اسهال غالب با استفاده از داروی گیاهی پلانتاژل: کارآزمایی بالینی دوسوکور تصادفی

روش بررسی: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی دوسوکور انجام شده است . 70 بیمار مبتلا به ibs-d در این مطالعه وارد شدند. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه مساوی 35 نفری (پلاسبو و دارو) تقسیم شدند. در اولین ویزیت،کلیه بیماران به مدت دو هفته بدون دارو تحت نظر گرفته شدند. سپس در دومین مراجعه علائم بیماران بررسی گردید. در انتهای دو هفته درمان و سه هفته پس از اتمام دوره درمان شدت علائم بررسی شد. آنالیز داده ها به وسیله نرم افزار spss v.15 انجام شد. از تستهای independent sample t-test, chi-square, paired t-test  جهت آنالیز استفاده گردید.

یافته ها: در انتهای دو هفته درمان، کلیه علایم در هر دو گروه بیماران بهبود نشان داد، اما شدت نفخ، احساس دفع ناکامل، وجود مخاط در مدفوع و احساس فوریت در دفع در گروه پلانتاژل به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل کاهش یافته بود. ارزیابی علائم بیماران 3 هفته بعد از کامل شدن دوره درمان نشان داد شدت درد شکم، تعداد دفعات اجابت مزاج در روز، نفخ و احساس فوریت در دفع بعد از سه هفته قطع درمان در گروه دارونما به میزان اولیه برگشته بود. در حالیکه شدت کلیه علائم در گروه پلانتاژل به صورت معنی داری نسبت به قبل از درمان کاهش داشت.

نتیجه گیری: تحقیق حاضر اولین کارآزمایی بالینی جهت بررسی اثرات پلانتاگو ماژور برروی علائم ibs-d می باشد. بر اساس یافته های این مطالعه پلانتاگو ماژور می تواند با هزینه کمتر و تحمل پذیری بیشتر سبب بهبود علائم در بیماران مبتلا به ibs-d شود.