اثرات درمانی حفاظتی سیلای مارین در سمیت حاد کبدی ccl4 در موش

روش بررسی: این مطالعه تجربی در دانشگاه علوم پزشکی مشهد طی سال 1383 انجام پذیرفت. پس از بررسی های مقدماتی، دوز25 μl/kg  تتراکلرید کربن (در حلال mineral oil) به عنوان دوز مناسب انتخاب گردید. روند هپاتوتوکسیسته ناشی از تزریق داخل صفاقی تک دوز آن به منظور ارزیابی و به دست آوردن متغیرهای لازم برای سنجش میزان سمیت و درمان مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به نتایج آنزیمی (افزایش فعالیت alt ,ast) و هیستوپاتولوژی (بررسی و درجه بندی عوارض پاتولوژیک ccl4 در بافت کبد به شکل گرانولاسیون سیتوپلاسم، تورم ابری شکل، نکروز و تغییر چربی) زمان های تجویز سیلای مارین و نمونه گیری مشخص گردید. سیلای مارین به شکل سوسپانسیون در حامل 2 cmc درصد پروپیلن گلایکول (به نسبت 3 به 2) با دوزهای 50، 200 و 800 میلی گرم بر کیلوگرم در زمان های مختلف تجویز و نمونه های سرمی و کبدی تهیه شد. گروه کنترل منفی، حامل سیلای مارین در برابر حلال ccl4، گروه کنترل دارو، دوز 800 mg/kg سیلای مارین در برابر حلال  ccl4 و گروه کنترل مثبت، حامل سیلای مارین در برابر ccl4 را دریافت نمود.