طراحی مجتمع اقامتی - رفاهی با نگاه خاص به معلولین جسمی-حرکتی

امروز نگاه مفهومی به خلق فضاهای معماری در کنار رعایت ضوابط و استاندارهای ملزوم بر اجرای طرح در جهت بهینه سازی فضا برای کلیه افراد بویژه معلولین جسمی- حرکتی از اولویت های اصلی طرح ریزی یک مجموعه با کارکردهای چند منظوره می باشد. بر همین اساس شناخت الگوهای رفتاری و درک نیازهای مخاطبین از مهمترین معیارهای سنجش فضا در ایجاد کاربری و درک ارتباط فضایی میان کاربری های خصوصی و عمومی در یک مجموعه برای مراجعین می باشد. با توجه به این موارد، طرح ریزی مجموعه های اقامتی با ویژگی های منعطف بر نیاز معلولین جسمی- حرکتی که با استفاده از روش های میدانی در درک محتوا از میان صاحب نظران  و اهالی فن ( معماران ) در کنار محتوای نظری برگرفته از منابع مکتوب توانسته است به مطلوبیت نتایج بدست آمده در طرح ریزی یک مجموعه اقامتی – رفاهی کمک قابل ملاحضه ای را بنماید.