سنجش تغییرات سرمی لامینین در بیماران هپاتیت مزمن حین درمان

زمینه و هدف: در سال های اخیر یافتن روش های غیرتهاجمی به منظور جایگزینی برای روش تهاجمی بیوپسی کبد مورد توجه قرار گرفته است. سطوح افزایش یافته گلیکوپروتئین لامینین در برخی بیماری های کبدی همراه با فیبروز گزارش شده است. لذا این مطالعه به منظور یافتن cut off point لامینین برای پیش بینی وجود فیبروز، مشخص کردن ارزش تشخیصی و بررسی اثرات درمان روی سطح سرمی آن در بیماران هپاتیت مزمن انجام شد.

روش بررسی: در این مطالعه مورد شاهدی سطح سرمی لامینین در 62 بیمار هپاتیت مزمن مراجعه کننده به مرکز تحقیقات گوارش و کبد دانشگاه علوم پزشکی تبریز طی سال های 87-1386 قبل از درمان و در فواصل زمانی دو، چهار و شش ماه پس از شروع درمان و 20 فرد سالم توسط elisa سنجیده شد و با نتایج حاصل از بیوپسی بیماران مقایسه گردید.

یافته ها: میانگین غلظت سرمی لامینین در بیماران  (91.9±20.9 ng/ml) نسبت به گروه کنترل (46.2±10.2 ng/ml) بالاتر بود (p<0.05). سطح سرمی لامینین در تمام مراحل فیبروز کبدی به طور معنی داری نسبت به گروه کنترل بالاتر بود (p<0.05). انتخاب سطح سرمی 52ng/ml  برای لامینین، در تمایز وجود داشتن یا نداشتن فیبروز در بیماران نسبت به گروه کنترل، حساسیت (96.8 درصد) و ویژگی (80 درصد) خوبی را نشان داد. شش ماه پس از شروع درمان کاهشی در سطح سرمی لامینین مشاهده گردید؛ اما همچنان سطح سرمی لامینین نسبت به گروه کنترل بالاتر بود (p<0.05).

نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان دهنده وجود همبستگی مثبت بین سطح سرمی لامینین و شدت فیبروز بود. لذا از سنجش سطح سرمی لامینین به عنوان شاخصی غیرتهاجمی برای بررسی وجود فیبروز می توان استفاده نمود.