اثر اتانول بر ساختار هیستولوژیک کلیه در موش های آزمایشگاهی

روش بررسی: در این مطالعه تجربی تعداد 40 سر موش نژاد balb/c از هر دو جنس نر و ماده با تعداد مساوی و با وزن تقریبی 35-30 گرم، به طور تصادفی به دو گروه مساوی آزمایش و کنترل طی سال 1384 در دانشکده پزشکی مشهد تقسیم گردیدند. به طوری که در هر کدام از گروه های تجربی و کنترل نیمی از موش ها نر و نیمی دیگر ماده بودند. گروه تجربی روزانه به میزان یک میلی گرم اتانول به ازای یک گرم وزن بدن، به صورت تزریق داخل صفاقی دریافت نمودند و گروه کنترل نیز به همین میزان و روش سرم فیزیولوژی دریافت کردند .نیمی از موش های گروه تجربی بعد از یک ماه مصرف روزانه اتانول و نیمه دیگر بعد از دو ماه مصرف روزانه اتانول، تحت بیهوشی قرار گرفته و کلیه های آنها خارج شد. بعد از شستشو با نرمال سالین، به مدت 48 ساعت در فرمالین فیکس شدند. بقیه مراحل آماده سازی بافت ها به روش معمول در آزمایشگاه بافتشناسی انجام شد و با هماتوکسیلین و ائوزین رنگ آمیزی شدند. سپس نمونه ها با میکروسکوپ نوری مورد بررسی قرار گرفتند و از نمونه های موردنظر تصویر تهیه گردید.

یافته ها: در بافت بینابینی قشر کلیه موش های نر و ماده گروه تجربی که یک ماه اتانول دریافت کرده بودند، خونریزی و اینفیلترای آماسی محدود مشاهده شد. در گروه تجربی که موش ها دوماه اتانول در یافت کرده بودند، اینفیلتراسیون بسیار متراکم سلول های آماسی لنفوپلاسموسیتی به ویژه در بخش عمقی مدولا و اطراف عروق خونی با گسترش به ناحیه کالیس ها و لگنچه دیده شد.

نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که اتانول اثرات تخریبی پیشرونده بر قشر و مغز کلیه دارد. به طوری که هر قدر زمان تزریق بیشتر باشد، میزان تغییرات ساختار هیستولوژیک بیشتر خواهد بود.