رابطه فرسودگی شغلی پرستاران با شرایط فیزیکی و امکانات تخصصی محیط کار

روش بررسی: مطالعه حاضر توصیفی و تحلیلی از نوع همبستگی، روی 272 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی استان گلستان در سال های 84-1383 انجام شد. ابزار تحقیق پرسشنامه مسلاچ (mbi) بود که شامل واکنش عاطفی، خستگی روانی، جسمانی، مسخ شخصیت و احساس عدم موفقیت فردی بود. پرسشنامه دوم مربوط به عوامل مربوط به محیط کار و امکانات تخصصی بود.

یافته ها: از کل 272 نمونه مورد بررسی، بالاترین سطح فرسودگی در بعد عاطفی بود (43.8 درصد). آزمون آماری بین فرسودگی عاطفی و مسخ شخصیت با شرایط فیزیکی محیط کار رابطه معنیداری را نشان داد (p<0.05). همینطور فرسودگی عاطفی از نظر شدت با امکانات تخصصی حرفه ای محیط کار و فرسودگی مسخ شخصیت از نظر فراوانی با امکانات تخصصی حرفه ای محیط کار رابطه معنیدار و با مطلوبیت محیط رابطه معکوسی نشان داد (p<0.05).

نتیجه گیری: بیشترین سطح فرسودگی در حیطه فرسودگی عاطفی بود و با شرایط محیط فیزیکی و امکانات حرفه ای بخش رابطه داشت و میزان مطلوبیت فیزیکی و امکانات حرفه ای با میزان فرسودگی رابطه معکوس داشت. پیشنهاد می شود مسؤلین به بهبود محیط و امکانات تخصصی بخش ها توجه ویژه ای داشته باشند.