ارتباط کوبالامین، فولات سرم و تست فتواسترس ریکاوری با دژنراسیون اگزوداتیو وابسته به سن ماکولا (armd) در سالمندان شهر مشهد

روش بررسی: در این مطالعه مورد - شاهدی 124 سالمند (67 مرد و 57 زن) که از میان 30 خوشه جمعیتی که توسط مرکز بهداشت شهر مشهد طی سال 1385 معرفی شده بودند؛ شرکت داشتند. بیماران به منظور خونگیری به بیمارستان امام رضا (ع) مراجعه نمودند. پس از جداسازی سرم، مقادیر فولات و کوبالامین به روش رادیوایمونواسی با استفاده از کیت drg اندازه گیری شد. معاینات چشمی شامل افتالموسکوپی غیرمستقیم، اسلیت لمپ برای بررسی دژنراسیون اگزوداتیو ماکولار وابسته به سن و اندازه گیری زمان فتواسترس ریکاوری، توسط چشم پزشک و اپتومتریست انجام گردید.

یافته ها: میانگین و انحراف معیار کوبالامین و فولات در گروه مبتلا به دژنراسیون ماکولا به ترتیب 5.53±3.58 ng/ml ,298.848±288.66 pg/ml و در گروه سالم 5.365±3.52 ng/ml ,310.775±531.38 ng/ml بود. اختلاف قابل ملاحظه ای بین میانگین کوبالامین و فولات در بیماران مبتلا به دژنراسیون ماکولا و گروه کنترل مشاهده نشد. زمان تست فتواسترس ریکاوری (psrt) به طور چشمگیری در بیماران مبتلا به دژنراسیون ماکولار وابسته به سن نسبت به افراد طبیعی افزایش نشان داد (p<0.05). بین زمان تست فتواسترس ریکاوری  (psrt)و میزان کوبالامین و فولات ارتباط معنی داری مشاهده نشد.

نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که میزان کوبالامین و فولات سرم در سالمندان مبتلا به دژنراسیون ماکولا بیشتر از گروه کنترل می باشد. ولی این اختلاف از لحاظ آماری معنیدار نبود. با توجه به این که زمان ریکاوری در تست فتواسترس ریکاوری در این بیماران به طور با اهمیتی بیشتر از افراد طبیعی بود؛ می توان از این تست به عنوان ابزار اسکرینینگ در تشخیص دژنراسیون ماکولا استفاده نمود.