تحلیل عوامل مرتبط با بقای بیماران مبتلا به سرطان معده با استفاده از رگرسیون لگ نرمال

روش بررسی: در این مطالعه گذشته نگر به 746 پرونده بیمار مبتلا به سرطان معده که از بهمن 1381 لغایت دی ماه 1385 در بخش گوارش بیمارستان طالقانی تهران تحت درمان بودند؛ مراجعه شد و با تماس تلفنی اطلاعات مربوط به بقای بیماران جمع آوری گردید. جنسیت، سن در زمان تشخ یص بیماری، سابقه خانوادگی سرطان، اندازه تومور و وجود متاستاز به سایر اندام ها به عنوان عوامل دموگرافیک و بالینی به مدل لگ نرمال وارد شدند و از خطر نسبی  (rr)برای تفسیر نتایج استفاده گردید.

یافته ها: نتایج حاصل از آنالیز تک متغیری نشان داد که خطر نسبی مرگ در بیمارانی که در زمان تشخیص بیماری بیشتر از 45 سال سن داشتند؛ به طور معنیداری بالاتر بود (95 ci 1.01-1.03 درصد،rr=1.01).  همچنین در بیماران با تومور بزرگ تر از 35 میلیمتر (95 ci 1.07-2.25 درصد، rr=1.64). و نیز بیمارانی که سرطانشان متاستاز داده بود (95 ci 1.60-2.86 درصد، rr=2.14)؛ نتایجی مشابه در آنال یز چندمتغیری برای اندازه تومور (95 ci 1.23-3.33 درصد، rr=2.04) و متاستاز (95 ci 1.13-3.56 درصد، rr=2.01) به دست آمد.

نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که تشخیص سرطان معده در سنین پایین تر و مراحل ابتدایی توسعه آن، منجر به افزایش قابل توجهی در میزان بقای بیماران و کاهش خطر نسبی مرگ می گردد.