تأثیر آموزش قاطعیت بر میزان اضطراب و جرأت ورزی دانشجویان پرستاری

مواد و روش ها: در یک مطالعه کارآزمایی عرصه ای با گروه شاهد، ابتدا پرسشنامه های اضطراب آشکار و پنهان اسپیلبرگر و جرأت ورزی گمبریل ریچی را بین کلیه دانشجویان پرستاری دانشکده پرستاری و مامائی نسیبه ساری با روش سرشماری توزیع کرده و تعداد 60 تن از دانشجویانی که شدت اضطراب آنها در حد متوسط تا شدید و از لحاظ جرأت ورزی ضعیف بودند را پس از همسان شدن بر اساس جنس، میزان علاقمندی به رشته تحصیلی، وجود یا عدم وجود استرس در یک ماه اخیر و میزان اضطراب و جرأت ورزی انتخاب، سپس به طور تصادفی به دو گروه مورد و شاهد 30 نفره تقسیم شدند. جهت گروه مورد در طی 6 هفته از قرار هفته ای یک جلسه به مدت 1.5 ساعت آموزش قاطعیت اجرا و برای گروه شاهد هیچ گونه آموزشی در نظر گرفته نشد. در پایان میزان اضطراب و جرأت ورزی دانشجویان پرستاری دو گروه مورد و شاهد با استفاده از آزمون های آماری تی زوج مورد سنجش و مقایسه قرار گرفت.

یافته ها: آزمون آماری تی زوج بیانگر آن است که کاهش میزان اضطراب آشکار و پنهان دانشجویان پرستاری در گروه مورد قبل و بعد از آموزش قاطعیت معنی دار بوده است t=4.97, p<0.05) اضطراب آشکار، t=7.68 اضطراب پنهان). همچنین بر اساس آزمون آماری تی زوج افزایش میزان جرأت ورزی در گروه مورد قبل و بعد از آموزش قاطعیت نسبت به گروه شاهد معنی دار بوده است (t=9.93, p<0.05).

نتیجه گیری: با توجه به این که بالا بودن اضطراب و کاهش جرأت ورزی بر عملکرد شغلی، تحصیلی و کارایی فردی تاثیر سوء دارد و با عنایت به مؤثر بودن روش آموزش قاطعیت در کاهش اضطراب و افزایش جرأت ورزی، پیشنهاد می شود که از آموزش قاطعیت به عنوان یک روش غیردارویی جهت کاهش اضطراب و افزایش جرأت ورزی دانشجویان پرستاری استفاده شود.