مقایسه اثر اسپری موضعی لیدوکائین قبل از القاء بیهوشی از طریق oropharyngeal و بعد از القاء بیهوشی از طریق hypopharyngeal بر افزایش نبض و فشارخون در اثر لارنگوسکوپی و لوله گذاری تراشه

مقدمه و هدف: اثرات مخرب پاسخ های فشاری (افزایش ضربان قلب و فشار خون) متعاقب لارنگوسکوپی و لوله گذاری تراشه، کاملاً شناخته شده اند. پژوهش حاضر با هدف بررسی مؤثرترین و کم هزینه ترین روش کاهش پاسخ های فشاری متعاقب لارنگوسکوپی و لوله گذاری تراشه انجام شده است.

مواد و روش ها: روش این تحقیق کارآزمایی بالینی تصادفی شده (randomized clinical trial) در بیمارستان چمران وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام شد. در این بررسی 90 بیمار که طبق طبقه بندی انجمن متخصصین بیهوشی آمریکا با وضعیت جسمی کلاس یک، در محدوده سنی 30-15 سال که کاندید جر احی الکتیو برای شکستگی ران یا ساق پا بودند را به طور تصادفی در سه گروه c, b, a  تقسیم کردیم. گروهa  به صورت مستقیم از طریق hypopharyngeal، گروه b از طریق oropharyngeal و قبل از القای بیهوشی اسپری لیدوکائین 10 درصد دریافت کردند. گروه c (گروه شاهد) همانند گروه a و گروه b بیهوش شدند ولی اسپری لیدوکائین دریافت نکردند. در هر سه گروه پیش دارو و داروهای القای بیهوشی و نگهداری بیهوشی یکسان بود. تعداد ضربان قلب، فشار خون سیستولیک و دیاستولیک همه بیماران در هر سه گروه قبل از لوله گذاری تراشه، بلافاصله بعد از لوله گذاری تراشه و 3 و 5 دقیقه بعد از لوله گذاری تراشه اندازه گیری و ثبت شد.

یافته ها: اسپری لیدوکائین قبل از القای بیهوشی از طریق oropharyngeal و بعد از القای بیهوشی از طریق hypopharyngeal  هر دو در کنترل تعداد ضربان قلب، فشار خون سیستولیک و دیاستولیک مؤثر بود، ولی اسپری لیدوکائین از طریق oropharyngeal قبل از تزریق داروهای القای بیهوشی در کنترل پاسخ های فشاری متعاقب لارنگوسکوپی و لوله گذاری تراشه به طور واضح مؤثرتر از به کار بردن اسپری لیدوکائین از طریق hypopharyngeal بود (p<0.05).

نتیجه گیری: بر اساس پژوهش حاضر اسپری موضعی لیدوکائین از طریق oropharyngeal قبل از تزریق داروهای القای بیهوشی برای جلوگیری از افزایش فشار خون و تعداد ضربان قلب و اثرات سوء ناشی از آن هنگام لوله گذاری تراشه سهل ترین، باصرفه ترین و مؤثرترین روش می باشد.