رابطه مایت های دمودکس با بروز آکنه روزاسه

مواد و روش ها: این تحقیق به روش مورد–شاهدی انجام گرفت. گروه مورد براساس گزارش آسیب شناسی در بیماران مبتلا به آکنه روزاسه و دو گروه شاهد، یکی بیماران مبتلا به دیسکوئید لوپوس اریتماتوز (dle) و دیگری بیماران مبتلا به لیکن پلان اکتینیک (alp) بودند. گروه ها به لحاظ سن و جنس مشابه سازی شده و لام های تهیه شده را با تکنیک نمونه برداری پوستی از نظر وجود یا عدم وجود مایت های دمودکس و نیز دانسیته آنها بررسی شد. یافته های به دست آمده در فرمی ثبت و نقش آنها در بروز آکنه روزاسه تعیین و odds ratio آن نیز تعیین گردید.

یافته ها: این تحقیق روی 225 نفر شامل 75 نفر در گروه مورد (آکنه روزاسه)، 75 نفر در گروه شاهد dle و 75 نفر در گروه شاهد alp انجام گرفت. سن و جنس افراد در این سه گروه به لحاظ آماری اختلافی نداشتند. در گروه های شاهد 16 درصد و در گروه مورد 38 درصد مایت های دمودکس مشاهده گردید (p<0.05). وجود این پارازیت شانس بروز آکنه و روزاسه را 3.3 برابر افزایش می دهد. تعداد متوسط مایت های دمودکس در گروه dle برابر 0.66 و در گروه alp برابر 0.2 و در گروه مورد 1.4 بود (p<0.05). 

نتیجه گیری: شیوع و دانسیته مایت های دمودکس شانس بروز آکنه روزاسه را افزایش می دهد و تحقیق برای تاثیر درمان این مایت در بیماری آکنه روزاسه پیشنهاد می گردد.