معماری اسلامی دوره سلجوقی (مطالعه موردی منار نگار شهرستان بردسیر)

مسجد از مهمترین بناهای مذهبی در معماری اسلامی است که نقش مهمی در حیات فرهنگی، اجتماعی و مذهبی در جامعه اسلامی دارد. به دلیل تاثیرات فرهنگی، اجتماعی و مذهبی مساجد، حکمرانان همواره در تاسیس و بازسازی این بنا و شکوه آن نهایت تلاش خود را کرده اند. آنها برای زیباسازی مساجد از نظر مادی و تاثیرگذاری معنوی آن از خط در بناها به صورت کتیبه های کاشیکاری و گچبری استفاده می کرده اند. در دوره سلجوقی که یکی از شکوهمندترین دوران معماری اسلامی ایران است. برای اولین بار استفاده از کاشی در منارها رقم می خورد و از دوران پر رونق منارسازی در اسلام است. منار نگار از آثار دوره سلجوقی در بردسیر است که در مرکز شهر نگار از توابع شهرستان بردسیر قرار دارد. این منار از جمله منارهای وابسته به مساجد دوره سلجوقی است که در فضای بیرونی آن جهت زیبایی و تاثیرگذاری معنوی از کتیبه های کاشیکاری به خط کوفی تزیینی بهره گرفته شده است. هدف اصلی این پژوهش بررسی مناره از جهات مختلف ساختاری بویژه کتیبه آن می باشد.