هاپلوتیپ های میتوکندری؛ ابزاری قدرتمند در مردم شناسی و کشف جرم

روش ها: 357 نمونه تصادفی خون افراد بومی و غیرخوشایند منتسب به اقوام فارس، ترک آذری، گیلک، کرد، سیستانی، بلوچ، عرب و ترکمن جمع آوری شد. پس از تخلیص dna میتوکندری و تکثیر ناحیه hvsi، تعیین توالی آن توسط دستگاه توالی گر abi 310 انجام شد. توالی ها با برنامه clustalx با توالی مرجع کمریج مقایسه و نوکلئوتیدهای جهش یافته و پلی مورفیزم ها مشخص شد. سپس از طریق درخت فیلوژنتیک ژنوم میتوکندری، هاپلوگروپ ها مشخص شد.

یافته ها: بیشترین جهش با هموپلازی بالا در فارس ها (40%) و کمترین مقادیر در سیستانی ها (13%) مشاهده شد. کمترین تنوع هاپلوتیپ مربوط به قوم فارس با 0.862 و بیشترین تنوع هاپلوتیپ مربوط به سیستانی ها با 0.87 بود. در اکثریت اقوام ایرانی هاپلوگروپ hv فراوان ترین هاپلوگروپ بود.

نتیجه گیری: فراوانی هاپلوتیپ های بی نظیر dna میتوکندری بین اقوام، بیشتر از فراوانی آن درون افراد یک قوم است. پایین بودن تنوع در یکی از اقوام، بیانگر رعایت ازدواج درون قومی و عدم ورود میتوکندری های غیربومی در آن است. بالابودن واریانس در قومی دیگر نشان دهنده اهمیت dna میتوکندری در شناسایی هویت افراد این قوم در پرونده های جنایی است. بالا بودن تعداد جهش در یکی از اقوام نشان گر قدیمی تر بودن این قوم است.