میزان صحت گزارشات آزمایشگاهی مربوط به تب تیفوئید

روش ها: این مطالعه توصیفی در طی سال های 1386 و 1387 روی نمونه های دریافتی مشکوک به سالمونلا از چند بیمارستان تهران انجام شد. نمونه ها به روش های استاندارد باکتریولوژی از جمله کشت بر روی محیط های استاندارد، تست های بیوشیمیایی و افتراقی و سرولوژیک به کمک آنتی سرم های پلی- و مونووالان تعیین هویت شدند. سپس نتایج به دست آمده با گزارش های آزمایشگاه های تشخیصی مربوط به این بیمارستان ها مقایسه شد.

یافته ها: در بین 161 نمونه مشکوک به سالمونلا، 60 نمونه به عنوان سالمونلا تایفی گزارش شده بود. با وجود این که نمونه ها متعلق به سروتایپ d سالمونلا بودند، هیچ کدام با آنتی سرم اختصاصی علیه سالمونلا تایفی واکنش نداده در نتیجه سالمونلاهای غیرتایفوئیدی به اشتباه تحت عنوان سالمونلا تایفی گزارش شده بودند.

نتیجه گیری: تشخیص دقیق آزمایشگاهی گونه های سالمونلا همواره باید مورد تاکید باشد، چرا که گزارش نادرست می تواند پزشک را از اتخاذ راهکارهای مناسب درمانی و حمایتی منحرف نماید و روند معالجه را با اختلال مواجه سازد.