همه گیری شناسی آسیب های جسمانی ناشی از دوره تمرینات نظامی

روش ها: در این پژوهش توصیفی گذشته نگر با روش سرشماری، 5559 نیروی رسمی که طی سه سال آموزشی (شهریور 1383 تا شهریور 1386) در سه پادگان آموزشی دوره آموزش نظامی را گذرانده بودند، به عنوان نمونه مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات توسط پرسش نامه محقق ساخته از پرونده ها و مستندات موجود براساس سیستم طبقه بندی بیماری ها جمع آوری، کدگذاری و توسط نرم افزار spss 15 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.

یافته ها: بیشترین میزان وقوع مربوط به آسیب های اسکلتی- عضلانی (96.2%) و شایع ترین نوع آسیب اسکلتی- عضلانی آسیب های سطحی (42.1%) بود. همچنین بیشترین ناحیه آسیب دیده در مصدومان، اندام تحتانی در ناحیه مچ پا (27.6%) بود. بیشترین آسیب ها در سالن ورزشی (23.8%) رخ داده بود. میزان شیوع کل آسیب های مورد نظر حین تمرینات نظامی به ترتیب، سال اول (4.9%)، سال دوم (2.5%) و سال سوم (3.2%) بود. شایع ترین علت وقوع آسیب حین دوره آموزش نظامی، لغزیدن یا زمین خوردن (33.5%) حین فعالیت های آموزشی بود.

نتیجه گیری: مهمترین علت مراجعه به درمانگاه و شایع ترین نوع آسیب های فیزیکی در نیروهای نظامی حین تمرینات نظامی آسیب های اسکلتی -عضلانی است. پیشگیری اولین گام برای کاهش حوادث ترومایی محسوب می شود.