تاثیر نویز محیط هاى نظامى بر دستگاه شنوایى: مطالعه وزوز و حساسیت بیش از اندازه نسبت به صوت

مواد و روش ها: مطالعه مقطعى حاضر روى 250 مرد ارجاع شده از کمیسیون عالى بنیاد جانبازان تهران در سال 1384 تا 1385، با میانگین سن 5.3 41.0 سال صورت گرفت. بررسى حاضر شامل انجام آزمایش هاى شنوایى پایه (ادیومترى تون خالص و گفتارى، ادیومترى امپدانس) و تکمیل پرسشنامه سنجش اختلالات شنوایى (وزوز، حساسیت زیاده از حد نسبت به صوت) بود.

نتایج: متوسط سابقه حضور در جبهه، 1.7 2.4 سال (با محدوده 1 تا 10 سال) بود. در نزدیک به دو سوم افراد، شنوایى طبیعى، و در حدود یک سوم افراد، کم شنوایى از حد خفیف تا عمیق با افت بیشتر فرکانس هاى بالا و فراوانى بالاتر کم شنوایى هاى حسى عصبى (%93.0) مشاهده شد. وزوز در 78.0 درصد افراد، غالبا از نوع سابجکتیو (%98.8) و مداوم (%76.0) مشاهده شد. بلندى صداى وزوز در اکثر افراد در حد متوسط و زیاد (%84.3)، و غالبا درمان موثرى براى آن صورت نگرفته بود. حساسیت بیش از اندازه نسبت به صوت در 76.5 درصد افراد، با آزاردهندگى بیشتر اصوات محیطى (%78.9) و همچنین حساسیت نسبت به دیگر تحریکات حسى به ویژه نور (27.6 درصد) مشاهده شد. در اغلب موارد، علت این اختلال صداى انفجار (%98.8)؛ و برزوز آن از هر دو نوع ناگهانى (%57.3) و تدریجى (%42.7) بود. در 38.0 درصد موارد حساسیت بیش از اندازه نسبت به صوت، در 35.0 درصد موارد وزوز، و در 28.0 درصد موارد کم شنوایى به عنوان مشکل اصلى برشمرده شد، و بین حساسیت بیش از اندازه نسبت به صوت و وزوز، ارتباط معنادارى وجود داشت (p<0.001).

نتیجه گیرى: قرار گرفتن در معرض نویز زیاده از حد، یکى از مهمترین عوامل تاثیرگذار بر دستگاه شنوایى، و ایجاد کننده کم شنوایى، وزوز، و حساسیت بیش از اندازه نسبت به صوت است. قرار گرفتن در معرض نویز در محیط هاى نظامى مى تواند حتى بدون ایجاد کم شنوایى، اختلالاتى چون وزوز و حساسیت بیش از اندازه نسبت به صوت را باعث شود، و تاثیرات رفتارى و اجتماعى نامطلوبى را موجب گردد.