گوشه ها و زاویه ها بر اساس مفاهیم معنایی و نشانه های معماری ایران

ضروری ترین نیاز سرشت انسان در جهت نیل به مطلق، از هویتی معنوی و متعال برخوردار است. به دنبال هبوط و هجران از قلب به مقانه دروازه ی روح، بنیادی ترین مستمسک فطرت بشر را باید ایمان و به تبع آن مذهب، با تمام ملزومات نظری و عملی آن به شمار آورد. زاویه به لحاظ موقعیت در گوشه قرار گرفتنش، توان خلق فضای خلوت و آرام را به همراه داشته است. در معماری ایرانی ما شاهد بناهایی هستیم که نه تنها تامین کننده تعامل فرد با دیگران و طبیعت است بلکه فضاهایی برای ارتباط فرد با خود و خدا نیز در نظر گرفته شده است. «زاویه» یا «گوشه» که برای این منظور در نظر گرفته شده اند، محلی برای انجام عبادات، مانند نماز، اعتکاف و چله نشینی بوده است. پژوهش حاضر با هدف طراحی گوشه، بر اساس مفاهیم معنایی و نشانه های معماری ایران انجام شد. مطالعه حاضر از نوع توصیفی تحلیلی بوده و جامعه ی آماری آن متون بدست آمده از تفکرات نظریه پردازان در این زمینه بوده اند. و تجزیه و تحلیل اطلاعات بر اساس روش های تجزیه و تحلیل شکلی، نشانه شناسانه و تاویلی انجام شده است. طرح های به دست امده از دیدگاه معماری و زیانشناسی طبقه بندی شناختی معاصر تفسیر شده و بر اساس معیارهای معماری با کمک نرم افزار spss-20 رتبه بندی و تجزیه و تحلیل شدند.