بررسى رابطه استرس شغلى و کیفیت زندگى کارى پرستاران شاغل در بیمارستان هاى منتخب نیروهاى مسلح

مواد و روش ها: این پژوهش توصیفى – همبستگى از نوع مقطعى مى باشد که روى 200 نفر از پرسنل پرستارى که بصورت چند مرحله اى احتمالى انتخاب شدند، انجام شد. روش جمع آورى اطلاعات پرسشنامه سه قسمتى شامل: ویژگى هاى دموگرافیک، پرسشنامه کیفیت زندگى کارى بر اساس مدل والتون و پرسشنامه استاندارد استرس شغلى اسیپو مى باشد. اطلاعات توسط نرم افزار spss و آمار توصیفى و استنباطى تجزیه و تحلیل گردید.

نتایج: یافته ها نشان داد سطح استرس شغلى اکثر پرستاران (90%) در حد طبیعى بود و با جنسیت و وضعیت تأهل داراى رابطه معنى دار آمارى بوده و با سن همبستگى منفى و با ساعات کار در هفته همبستگى مثبت دارد (p<0.01). سطح کیفیت زندگى کارى اکثر پرستاران (81%) در حد متوسط بود و با وضعیت تأهل رابطه معنى دار آمارى داشته و همبستگى منفى با ساعات کار در هفته دارد (p<0.01). پرستاران از حقوق و تعادل بین کار و زندگى ناراضى بودند. یافته ها نشان دهنده همبستگى منفى بین استرس شغلى با کیفیت زندگى کارى پرستاران p<0.001), r=-0637) و همچنین همبستگى مثبت بین اکثر ابعاد کیفیت زندگى کارى با یکدیگر بود (p<0.01).

بحث و نتیجه گیرى: با توجه به یافته هاى این تحقیق که پرستاران داراى کیفیت زندگى کارى بالاتر، استرس شغلى کمترى دارند، لذا برنامه ریزى جهت آموزش مدیران بیمارستان در رابطه با موضوعات استرس شغلى و کیفیت زندگى کارى ضرورى است تا استراتژى هاى موثر براى پیشرفت شرایط کارى و کاهش استرس شغلى پرستاران نظیر مشارکت پرسنل در تصمیم گیرى ها، حمایت سرپرستى و کاهش بار کارى تدوین گردد.