ضروت های طراحی و تاسیس اورژانس بر اساس پروتکل های درمانی مصدومین هسته ای

روش ها. برای نمونه، بخش های اورژانس 6 بیمارستان که از نظر فضای ساختمانی، تعداد مراجعه کنندگان، امکانات، تجهیزات و همکاری با پژوهشگران از مزایای نسبی برخوردار بودند، انتخاب شد و با استفاده از پرسش نامه های طراحی شده و بازدید حضوری، میزان آمادگی بخش های اورژانس برای پاسخ گویی پزشکی به مصدومین هسته ای کشور بررسی گردید. همچنین، در این رابطه مقالات و گزارش های معتبر نیز مورد استفاده قرار گرفت.

یافته ها. از بین 80 نفر شرکت کننده در مطالعه، 70% به ضرورت تاسیس بخش اورژانس برای مصدومین هسته ای معتقد بودند. اما در عین حال، بیش از 76% امکانات فعلی مراکز درمانی خود را برای چنین امری ناکافی دانستند. همچنین، بیش از 96%، همکاری سایر سازمان های ذی ربط را با بخش اورژانس ضروری دانستند. تاسیس آزمایشگاه تخصصی و بیودوزیمتری به همراه آموزش های تخصصی، از دیگر موضوعات مورد تاکید مشارکت کنندگان در طرح و گزارش های منتشر شده در منابع معتبر بود.

نتیجه گیری. با فراهم آوردن امکاناتی همچون تجهیزات مونیتورینگ فردی و محیطی و همکاری سایر مراکز ذی ربط همانند سازمان های انرژی اتمی، آتش نشانی و نیروهای مسلح و از همه مهم تر، آموزش های نظری و عملی به صورت انجام مانورهای دوره ای، می توان آمادگی های لازم برای پاسخ گویی پزشکی به مصدومین هسته ای را فراهم نمود.