بررسی اثربخشی ترکیب درمانی آزیترومایسین و پردنیزولون در عوارض مزمن ریوی مصدومین شیمیایی با سولفور موستارد

مواد و روش ها: طی یک مطالعه کارآزمایى بالینى به بررسی 30 مصدوم شیمیایی مبتلا به برونشیولیت که طی شش ماه سال 85 و 86 به کلینیک ریه بیمارستان بقیه الله الاعظم (عج) مراجعه نموده اند، با استفاده از شرح حال، معاینه فیزیکى، تکمیل پرسشنامه، اسپیرومتری و hrct پرداخته شد. سپس بیماران تحت درمان با پروتکل آزیترومایسین و پردنیزولون قرار گرفتند.

نتایج: 28 بیمار (93.3%) مرد و 2 بیمار (6.7%) زن و میانگین سن بیماران 44.1±6.1 سال و میانگین bmi بیماران 25.7±3.4 kg/m² مى باشد. میانگین fvc-percent قبل و بعد از درمان با fulldose به ترتیب 73.12±11.2, 73.56±11.5 مى باشد (p=0.714). و بعداز درمان با آزیترومایسین و پردنیزولون 71.65±12.6 شد (p=0.491). میانگین fev1-precent قبل و بعد از درمان با 63.51±14.6, 62.94±17.8 fulldose مى باشد (p=0.726). و بعداز درمان با آزیترومایسین و پردنیزولون 64±15.2 شد (p=0.842). میانگین fev1/fvc قبل و بعد از درمان با 70±12.9, 68.4±14.3 fulldose مى باشد (p=0.348). و بعداز درمان با آزیترومایسن و پردنیزولون69±11.3  شد (p=0.613).

بحث: به علت عدم پاسخ بیماران به درمان fulldose کورتیکواستروئیدها، بجاى افزایش دوز پردنیزولون، آزیترومایسین به ترکیب درمان اضافه گردید که پاسخ به درمان قابل توجهی مشاهده نشد که به علت پاتوژنز بیمارى ایجاد شده با گاز سمى سولفور موستارد مى باشد.