احتمال بقای پرسنل رسمی نیروهای مسلح و سایر مراجعین مبتلا به سرطان معده بستری شده در بیمارستان بقیه الله الاعظم (عج) در سال های 1379 الی 1384

بیماران و روش کار: تعداد 209 بیمار مبتلا به به سرطان معده بستری شده در بیمارستان بقیه الله (عج) تهران در فاصله سالهای 84-1379 به روش سرشماری در این مطالعه وارد شدند. داده های مربوط به یافت ههای هیستوپاتولوژی آنها به همراه مشخصات فردی از پرونده بیمار استخراج شد. پیگیری بیماران از طریق تماس تلفنی، اطلاعات مندرج در پرونده، مراجعه به سازمان ثبت احوال استانهای محل اقامت و محل تولد افراد و یا سازمان ثبت احوال کل کشور انجام شد. با استفاده از روش کاپلان-مایر (kaplan-meier) و جدول بقا (life table) احتمال بقای بیماران مورد ارزیابی قرار گرفت. تاثیر عوامل مختلف در میزان مرگ و میر بیماران با استفاده از مدل آماری cox regression بررسی گردید.

نتایج: کمی بیش از 20 درصد بیماران مبتلا به آدنوکارسینوم معده طی سه ماه اول فوت کرده و نیمی از بیماران فقط نه ماه زنده بودند. بقای یک ساله این بیماران 44 درصد و بقای سه ساله و پنج ساله این بیماران نیز به ترتیب 19 درصد و 11 درصد بود. بررسی میزان تاثیر متغیر های مختلف در مرگ و میر ناشی از سرطان معده نشان داد که مرحله پیشرفت سرطان بیشترین تاثیر را در میزان مرگ و میر ناشی از سرطان دارد. با این حال وضعیت پیش آگهی بیماران مطالعه شده در مراحل ib, ii, iiia, iib تمایز قابل توجهی نداشت. مطالعه 13 بیمار مبتلا به لنفوم معده نشان داد که میزان بقای بیماران مبتلا به لنفوم به مراتب بهتر از آدنوکارسینوم معده می باشد.

نتیجه گیری: میزان بقای بیماران مبتلا به سرطان معده در بیماران بیمارستان بقیه الله الاعظم (عج) بسیار پائین بوده و مرحله تهاجم سرطان مهمترین عامل پیش آگهی کننده می باشد. مطالعات آینده نگر برای تعیین دقیق مرحله بیماری و تاثیر ان روی پیش اگهی بیماران نیاز می باشد.