بررسی کاهش مرگ و میر ناشی از مین در طی مطالعه مداخله ای چهار ساله در مناطق مرزی استان ایلام

مواد و روش کار: در مطالعه مداخله ای که در سطح اورژانس شهر مهران از توابع استان ایلام و شبکه های بهداشت روستایی حومه آن انجام شد، 109 نفر از پزشکان، پرستاران و پرسنل اورژانس و هلال احمر شهر ایلام، شهرستان مهران و حومه آموزش های مقدماتی و پیشرفته نجات حیات btls (basic trauma life support), atls (advance trauma life support) را به روش آموزش بر روی حیوان فرا گرفتند و جهت امدادرسانی با کیف های احیاء مجهز شدند؛ در سطح روستایی نیز 4725 نفر آموزش های مقدماتی نجات حیات را در چند سطح مختلف آموزش دیدند و به عنوان امداد رسان به سیستم امداد و نجات کمک کردند. بین سالهای 2002 تا 2005 اطلاعات پزشکی تعداد 288 مجروح مین ثبت شد و به این ترتیب فاکتورهای بهبودی (نتیجه درمان بر شدت آسیب و مرگ و میر) در بیمارستان مرکزی شهر ایلام جمع آوری گردید. از نمرع شدت آسیب [injury severity score (iss)]، برای نشان دادن این شاخص استفاده شد و شرایط فیزیولوژیک مجروح با سیستم نمره دهی (pss) physiologic severity score قبل از بیمارستان و پس از رسیدن به بیمارستان مرکزی شهر ایلام بررسی و مقایسه گردید.

نتایج: سیستم امداد فوق الذکر، علاوه بر کمک رسانی به انواع بیماران ترومایی، به 288 مجروح مین نیز امداد رسانی کرد. میانگین نمره شدت آسیب (iss) در این مطالعه 20.37 بود. %34 مجروح در گروه ترومای شدید قرار گفتند و iss بیشتر از 15 داشتند. مرگ و میر کلی در این مطالعه سه ساله %27 بود. میانگین pss قبل از بیمارستان 6.40 و پس از رسیدن به بیمارستان شهر 7.43 شده بود و این اختلاف، معنی دار است. (ci of difference=95%), (-1.189-0.9107)

بحث: برقراری سیستم کم هزینه با تکنولوژی پیشرفته آموزشی، در زمان قبل از ورود به بیمارستان می تواند با افزایش مراقبت های قبل از بیمارستان باعث کاهش مرگ و میر مصدومین شود.