بازسازی مجدد در شکستگی های متافیز انتهایی استخوان های ساعد در کودکان به دنبال جااندازی اولیه

مواد و روش ها: این مطالعه به روش گذشته نگر انجام شد. 95 بیمار (18 دختر و 77 پسر) با میانگین سنی 10.5 سال (14-6) با شکستگی دیستال متافیز استخوان های ساعد که در بیمارستان شفایحیاییان بستری بودند و شکستگی آنها به روش بسته تحت بیهوشی عمومی جااندازی و گچ بلند دست گرفته شده بود مورد مطالعه قرار گرفتند. عکس پرتونگاری آنها بعد از جااندازی، یک هفته و 6 هفته بعد بررسی شد. میزان جابه جایی برحسب درجه در هر ویزیت اندازه گیری و با میزان دفورمیتی قابل قبول در آن سن مقایسه و تحلیل گردید.

یافته ها: نتایج نشان داد از مجموع 95 بیمار، پس از 6 هفته پیگیری، 29 بیمار دچار جابه جایی مجدد شدند (30.5 درصد). از این تعداد20  نفر بالای 11 سال و 9 نفر زیر 11 سال بودند. 79 نفر شکستگی با جابه جایی کامل داشتند که 28 نفر از آنها دچار جابه جایی مجدد در پیگیری شده بودند، حال آنکه از 16 بیمار که در ابتدا جابه جایی کامل نداشتند فقط یک نفر در پیگیری دچار جابه جایی شده بود.

نتیجه گیری: کودکان بالای 11 سال که با شکستگی دیستال متافیز رادیوس و اولنا مراجعه می کنند و جابه جایی کامل اولیه دارند، در معرض خطر جابه جایی به دنبال گچ گیری می باشند. جنس بیمار و آناتومیک ریداکشن عوامل تعیین کننده برای جابه جایی بعدی نیستند و فیکساسیون اضافی شبیه گذاشتن پین پس از جااندازی بسته احتمال این واقعه را کاهش می دهد.