میله گذاری داخل کانال استخوان ران بدون تراشیدن در شکستگی های باز

مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی و آینده نگر که بین سال های 1383 تا 1385 در دو بیمارستان مشهد انجام شد، 41 بیمار (40 مرد و 1 زن) مبتلا به شکستگی باز ران بستری که اندیکاسیون استفاده از میله داخل استخوانی داشتند، تحت درمان قرار گرفتند. 15 بیمار درمان را ادامه ندادند. در 26 بیمار باقیمانده با میانگین سنی 28 سال (45-16 سال)، نوع شکستگی ها بر اساس تقسیم بندی گاستیلو iiia, ii به ترتیب  2 و 24 مورد، و برحسب تقسیم بندی ao، در نوع c, b, a به ترتیب 6، 9 و 11 نفر بود. میانگین نمره شدت آسیب 10.96 و میانگین زمان پیگیری 20 ماه (36-18 ماه) بود که در طی این مدت میزان جوش خوردگی، عفونت و عملکرد اندام ارزیابی شد.

یافته ها: جوش خوردگی در 23 بیمار به طور میانگین در 156 روز (250-84 روز) رخ داد. در 2 بیمار عفونت ایجاد شد که در یک مورد عفونت سطحی بود و با دبریدمان و شستشو و آنتی بیوتیک کنترل گردید. در پایان دوره پیگیری میانگین دامنه حرکتی زانو 120 بود. کوتاهی در یک بیمار در حد 3 سانتی متر وجود داشت.

نتیجه گیری: استفاده از میله های داخل استخوان بدون تراش از جنس تیتانیوم روش خوبی در درمان شکستگی های باز نوع iiia, ii ران می باشد.